Dialog






  • Hej Iskierko! Co tam, co?
  • ech nic, ech! ech....
  • Co Iskierko? Co ci, co?
  • Ech wspominam i żałuję... Kiedyś płonęłam ogniem czerwonym i żółtym i każdym odcieniem ich obu zmieszanych. Tworzyłam krwiste słońca zachody i ciepłem grzałam tych, co ciepła pragnęli. Żyłam, radowałam się, tańczyłam... ...a teraz świat mój to zgliszcza i popiół - wolałabym by zniknął bezpowrotnie... ...wolałabym zniknąć!
  • Lecz patrz Iskierko! W popiele tym bursztyny i perły i diamenty. One wniwecz nie obrócą się nigdy!
  • Nie widzę.
  • Zobaczysz!
  • Zobaczę? ... lecz kiedy?
  • Niedługo! Zatańczysz jeszcze na zgliszczach odziana w klejnotów blask szlachetny!
  • Zapłonę?
  • Zapłoniesz ogniem błękitnym, znajdziesz znów radość, dasz ciepło!
  • ...lecz kiedy?
  • Niedługo! po czasie... ...z czasem... Tylko czekaj... ...nie gaśnij... ...czuwaj... ...tlij się... ....tlij...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zaszyfrowana przesyłka

Budzik wyrwał ją z odmętów snu. Otworzyła oczy. Na oślep machnęła ręką zrzucając urządzenie z szafki nocnej. Na szczęście przy okazji pozbawiła je możliwości wydawania irytującego dźwięku. Przypłynęła do niej myśl, że musi się pospieszyć, bo czeka ją dzisiaj podróż do Maroka. Co prawda wylot po południu ale kilka spraw musiała jeszcze ogarnąć. Potem czeka ją długi lot z przesiadką we Frankfurcie. Przede wszystkim postanowiła wziąć prysznic. W drodze do łazienki zdjęła z siebie koszulę. Puściła wodę, skorzystała z toalety i weszła pod ciepły deszcz. I… Wrzasnęła! Coś oparzyło jej lewą pierś. Spojrzała w dół i zobaczyła dziwne, kanciaste znamię – jakieś 4 na 3 cm. Zamknęła dopływ wody, chwyciła ręcznik i przycisnęła do bolącego miejsca. Przyskoczyła do lustra. Przyjrzała się bliżej. Co to może być?! Prostokąt skóry był napuchnięty, sino-czerwony, bolesny i wypełniały go jakieś czarne kropki. Co jest? Wysypka? Czerniak gigant? Zmrużyła oczy i starała się rozszyfrować zagadkę.
Czytaj więcej

Wodne dzieci

Wodne dzieci (Water Children) reż Aliona Van der Horst „Zwycięzca festiwalu dokumentalnego w Lipsku w 2011 roku. Poetycki i piękny wizualnie portret japońskiej pianistki i artystki wizualnej. W jednej z japońskich wiosek artystka tworzy multimedialną instalację, za pomocą której opowiada o uczuciach związanych z życiem, śmiercią, płodnością i seksualnością. Reżyserka przedstawia nam też własny punkt widzenia tych zagadnień, bowiem, jak się okazuje, ma osobisty powód do nakręcenia tak zjawiskowo poetyckiego filmu.” ~ ulotka Planete+ Doc Film Festiwal w Bydgoszczy; maj 2012 r. Właśnie obejrzałam ten film zaprezentowany podczas „Weekendu z festiwalem PLANETE + DOC” w Bydgoszczy. To dokument niezwykły. Jestem pod wrażeniem jego wymowy. Myślę o nim „amazing” i przepraszam, że nie po polsku ale cały czas do mnie tym słowem przemawiał. To ładne słowo – takie „okrągłe”... I film faktycznie był niezwykły i zadziwiający i piękny. Przedziwnie potraktowany temat życia, możliwości jeg
Czytaj więcej

Poranna herbata

Zainspirowane zdjęciem: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10202325287573514&set=a.10201948671158339.1073741844.1831587631&type=3 Ukończyła warzyć ją o świcie...  Teraz musiała wystygnąć.  Mikstura - czarodziejski nektar, eliksir, którego spożycie miało spowodować cofnięcie czasu. Patrząc w parujący płyn, rozmarzyła się... Jeszcze tylko kilka godzin, wypije ją i życie zacznie swój bieg od początku - znów będzie miała 15 lat. Mądrzejsza o tysiące doświadczeń nie popełni już nigdy trywialnych błędów, nie dokona złych wyborów, zawalczy o marzenia, będzie szczęśliwa każdego dnia, będzie... inną osobą.  Nagle,  w rozwiewającej się parze ujrzała swoje nowe, doskonałe życie. Było radosne, kolorowe, szczęśliwe i jakieś takie... nie jej. Wraz z ostatnią mgiełką pary unoszącą się nad stygnącym napojem, pojawił się smutek. Czy naprawdę chciała pożegnać swoje życie - zaprzedać się w zamian za wyidealizowany obrazek? Jej oczy zaszkliły się łzami. Swoimi smukłymi dłońmi, powoli się
Czytaj więcej